तुला बघताच

तुला बघताच
दाबले जातात कचाकच ब्रेक
माना वर करुन बघु लागतात
मग एका मागुन एक....
एक एक नजर कशी तु
झेल झेल झेलुन घेतेस
चेहर्यावरच्या स्कार्पला
आणखी वर नेतेस...
तु शांत पणे सहन करतेस
इथेच चुकतेस तु..
जगाला भिडण्यापेक्षा
स्वतःला जास्त सावरतेस तु
म्हणुनंच मग,
ही एक एक नजर
आग ओकु लागते ....
अन् बघणारी बांडुगुळं
आणखी सोकु लागते..
आणि हो , उद्या काही बोललीच तु
तर हि औलाद तुझ्यावरच
कुञ्यावाणी भोकु लागते..
ह्या अशा नजरांना
काय ? म्हणुन विचारायला शिक..
अन् वेळेवरती ह्यांच्या नरडीवरती
पाय द्यायला शिक...
ह्यांच्या नजरा लय
विखारी असतात बये
नाक्यानाक्यावर
मौक्यामौक्यावर
ह्या शोधत असतात हिरवळ...
यांची पाहुन ही वळवळ
माझ्या काळजात उडतेच कळ....
नाही म्हणजे मी फार जय वगैरे नाही
पण बाई ला बाईंच समजुन
पहायचं एवढं शिकलोय नक्कीच
म्हणुनंच लेखनीत संचारतं
दहा हत्तीचं बळ...
अन् कविता उभी करते
कागदावर चळवळ...
घेते दखल इथल्या कित्येक
नजरेने होणार्या अत्याचारांची
अन् खडसावते देखील...
वासनेच्या व्यापार्यांनो
नका एवढे हलकट होऊ
नका आपली नीतीमत्ता
अशी गहाण ठेऊ....
संस्कृतीच्या गप्पा मारणार्यांनो
का? कुठे जाते अशा वेळेस तुमची संस्कृति
कुठे जातो त्याग ,
कुठे हरवतो योग
का ? नुसता आठवतो भोग....

*# असंच काहितरी....*

*कवितेला नाव नाही ते द्या अथवा नका देऊ..*
*पण कवितेला प्रतिक्रिया नक्की द्या....*

*नाही म्हणजे तुमची मतं कवितेवर संस्कार करण्यासाठी तेवढीच महत्वाची आहेत...*

*🖊 शशि...( सत्य मांडताना..)*