आज ञिमुर्ति फाऊँडेशनच्या सत्कार समारंभी आदरणीय डाॅ. सौ. सिंधुताई सपकाळ ( माई ) यांचे भाषण ऐकले ......
माईंच्या भाषणातील काही काळजाला भिडलेली वाक्ये....
> बाहेरची दिवे विझतातच म्हणुन काळीज पेटलं पाहिजे तेंव्हा कुठे रस्ता सापडतो.
> काट्यांना फक्त टोचायच माहित असतं त्यांना वेदनेची भाषा कळत नाही.
> आई ही सायकलच्या मागच्या चाकासारखी असते रे, जिच्या नशिबी सारा भार असतो.
> वेळप्रसंगी गाणं म्हणुन खाणं मिळावावं लागलं.
> माझ्या लाडक्या लेकींनो जरा अंगभर कपडे घाला , हि पाश्चात्य संस्कृति आपली नाही रे.
तुम्हाला पाहुन समोरच्याला मादि नाहि माय आठवली पाहिजे.
> स्वतः मरणारी सिंधुताई मरणार्यांसाठी जगाला शिकली म्हणुन जगाला परिचित झाली.
माई खरच तुमचं जगणं म्हणजे चालतं बोलतं विद्यापीठ आहे.....
लाख लाख सलाम 🙏🙏
माईंच्या भाषणातील काही काळजाला भिडलेली वाक्ये....
> बाहेरची दिवे विझतातच म्हणुन काळीज पेटलं पाहिजे तेंव्हा कुठे रस्ता सापडतो.
> काट्यांना फक्त टोचायच माहित असतं त्यांना वेदनेची भाषा कळत नाही.
> आई ही सायकलच्या मागच्या चाकासारखी असते रे, जिच्या नशिबी सारा भार असतो.
> वेळप्रसंगी गाणं म्हणुन खाणं मिळावावं लागलं.
> माझ्या लाडक्या लेकींनो जरा अंगभर कपडे घाला , हि पाश्चात्य संस्कृति आपली नाही रे.
तुम्हाला पाहुन समोरच्याला मादि नाहि माय आठवली पाहिजे.
> स्वतः मरणारी सिंधुताई मरणार्यांसाठी जगाला शिकली म्हणुन जगाला परिचित झाली.
माई खरच तुमचं जगणं म्हणजे चालतं बोलतं विद्यापीठ आहे.....
लाख लाख सलाम 🙏🙏
No comments:
Post a Comment